Çocuklar, kendilerine söylenenlerden daha çok gördüklerine, yaşadıklarına ve tanık olduklarına itibar ederler. Onların şekillenmesinde; sözlerden daha çok yaşadıkları etkilidir. Bu nedenle doğru model olmak en önemli hassasiyetimiz olmalıdır.
Evde kazandığı değer ve yeterlikler veya kazanmadıkları ile okula gelen çocuklarımız doğru modeli/modelleri okulda bulmaları en büyük şansları olacaktır. Sistemin kurgusundaki temel amaç da bu olsa gerek… Hatta bu şans sadece çocuklarımız için değil, ebeveynlerimiz için, biz yetişkinler için de en büyük şans olabilecektir. Kullanılabildiği sürece…
Öğretmenin toplumda hak ettiği itibarı önemsemek, buna uygun yaşamak ve yaşatmak suretiyle öğretmenlerimizi; çocuklarımızın karşısına itibarı yüksek insanlar olarak çıkarmakla başlanabilir.
Yeni bir neslin inşasında hassas bir noktada olan eğitimin, bu yönde hizmet öncesi eğitim almayanlarca yapılabileceği algısının ve bu algıya dayalı yapılan uygulamaların, neslin inşasında bozuk zeminde, eksik malzemeyle yapılan binaların çökmesi gibi toplumsal çöküşlerinde sebebi olabileceği göz önünde bulundurulmalıdır.
İfadelerinde yer alan tespitleri, eğitim ile doğrudan veya dolaylı olarak ilgili olan paydaşlarınca ve eğitim ve eğitimciler üzerinde etkili olacaklarca doğru anlaşılmalıdır.
Eğitimde kaliteyi yakalamak ve sürdürülebilir kılmak için;
Eğitimde yapılan yeni düzenlemenin sonuçları görülüp, değerlendirilmeden sık sık değişikliğe giderek, sistem üzerinde oynanmamalıdır.
Eğitimcinin mesleki gelişmesi, kendini yetkinleştirecek olan hizmet içi eğitsel desteğin esirgenmemesi, her bir eğitimcinin mesleki gelişmesi yönünde eşit ve adil bir süreç yönetilmelidir.
Eğitim yöneticileri ve eğitim işgörenlerinin önündeki yükselme ve fırsat eşitliği açısından adaletin sağlanması önemlidir.
Bu süreçte eğitimcilerin insan olmanın erdemine dayalı var olan onuru önemsenmeli, desteklenmelidir.
Onuru ile oynanmış eğitimcinin, onursuzlaştırılmış haliyle çocuklarımıza doğru model olması nasıl beklenir?
Kurumlar yönetici ve kurum işgörenlerinin kalitesi kadar kaliteli, yöneticileri ve kurum çalışanlarının şahsiyeti kadar kurumsal şahsiyet kazanırlar.
O nedenle eğitim kurumları yöneticileri ve kurum çalışanları (öğretmen ve diğer çalışanları) çocuklarımızın karşısına onurlu, şahsiyetli ve itibarı yüksek insanlar olarak çıkmaları sağlanmalıdır.
Eğitimciler; siyasilerin kaprisleri karşısında savunmasız bırakılmamalı, acze düşürülmemeli, beklentilerinin karşılanması için siyasi şahsiyetler karşısında onursuzlaştırılmamalıdır.
Eğitimciler de; az bir dünyalık için, onurlarından taviz verecek türden davranışlardan sakınmalıdır…
Öğretmen olmak demek; nefse değil, nesle hizmete adanmış bir ömrü yaşama mesuliyetidir.
Öğretmenlerin bu ağır bir mesuliyeti zaten biliniyor.
Önemli olanın bilmek değil, bu mesuliyet altında ezilmeden görevlerini yerine getirmeye çalışan, elleri öpülesi eğitimcilerin, öğretmenlerin ve eğitim yöneticilerinin önünde engel olmak yerine, sağlanacak siyasi ve toplumsal destekle onları güçlendirerek, şahsiyetleri yüceltilmesi, yaşayacakları adil uygulamalarla, adalete olan güvenleri sarsılmadan, çocuklarımız karşısında doğru model olmalarının sağlanması, umut ve dualarımızla; 24 Kasım 2015 tarihi itibari Öğretmenler gününün yarınlar için milat olmasıdır.
Bu duygular içerisinde, bu umut ve dualarımla “Öğretmenler günümüzü” tebrik ediyor, “Nefse Değil, Nesle Hizmete Adanmış Bir Ömrü Yaşayan” tüm meslektaşlarıma en kalbi selam ve muhabbetlerimi arz ediyorum…
Metin AKGÜN
Maarif Müfettişi
Eğitimde Kaliteyi Geliştirme Derneği Genel Başkanı
