Anne olmak, dünyanın tadılabilecek en mükemmel duygusudur. Küçücük bir kız çocuğu olarak doğduğu andan itibaren her kız çocuğunu aslında bir anne gibi fedakar, merhamet sahibi olarak dünyaya getirir Yüce Mevlam. Fakat ne yazık ki yaşananlar ve yaşatılanlardan sonra o küçük yürekler, bazen kırılır, bazen de kaybeder o yaradılışta gelen güzelliklerini. Bazıları bunu farkeder, yeniden bulmak için çaba harcarken, çoğu kendini o haliyle kabullenir. Hatta herkes tarafından belki de zorla bilinçaltına işlendiği için, kendinin aslının öyle olduğuna inanır.
Kendinin kötü olduğunu kabullendirilmiş olan bu küçücük yürekler, maalesef büyüdüğünde anne olduğunda, ya çocuklarına verdiği veya vereceği zararı bile farketmez ve onları kendinden daha kötü durumlara istemeden de olsa çeker.Belki de çocuklarını red ederek, sokaklara bırakarak başta bu muhteşem duyguyu red eder ve korku sokaklarına terk eder, o minik yürekleri. Kabul edenlerde yaşadığı şartları sevmese de maalesef bilinçaltına işlenmiş kodlarının mahkumu olduğu, doğru olduğunu düşündüğü o hayatı, belki daha artarak kötüleştirdiği hayatı çocuklarının hayatı olarak sunar. Maalesef o döngüyü değiştirecek bir savaşçı çıkmadığı sürece bu böyle devam eder. Ve iyiler ve kötüler aslında böyle başlar. Tuhaf olan, hep dikkatimi çeken ise, kötüler de iyileri kötü, kendilerini hep iyi bilir ve aksini kesinlikle kabullenmez. Bence en acısı da budur.
Farkında olup, kendini değişebilen, kendini keşfeden o anne adayı, anne olduğu andan itibaren, çabalar en azından çocuğu kendi gibi olmasın diye, içindeki yaradılıştan gelen o güzellikleri kaybedecek herkesten uzak tutmaya çalışır, hiç birşey başaramazsa bile. Çoğu zaman da başarılı olur aslında. Kendiyle başlayan bu keşif ile belki RNA sına işlenmiş kodlar yüzünden dönen kısır döngüsünü değiştirebildiği için, yaşanan kötü şeylere farkındalığı ile savaş başlatır. Ve gerekli olan yol arkadaşı ve bilgi birikimine sahip olduğu anda bu savaşın galibi olur. Çocuklarının yaşayabileceği yanlış kodları yok edebilmeyi başardığı için de kısır döngünün kelepçesinden çocuklarını kurtarmış olur. Bu kurtuluş belki de gelecek güzel bir neslin başlangıcını örer.
Siz hangi şekilde bir annesiniz öncelikle bunu irdelemenizi diliyorum. Anne demek, bir neslin bitişi, diğer neslin başlangıcı demektir. Anne demek, emek, fedakarlık demektir. Anne demek cennete yol açan tek yürektir. Eğer anneliğin özünün farkına varıp, değişmek istiyor iseniz, uzman koç veya psikologlardan seanslar ile yardım almanızı, özellikle ısrar ediyorum. Çünkü bu tek başınıza başarabileceğiniz bir durum değildir, uzman desteği şarttır. Gelecek nesillerinizi geçmişin yaşanmış acısına mahkum etmeyen, farkındalığı bol nice koca yürekli annelere teşekkür ediyorum.
Tüm anne olmuş veya olmak için ruhunu adamış tüm annelerimizin de Anneler gününü en içten dileklerimle kutluyorum. Bende 3 çocuğumun annesi olarak. İyiki anneyim diyorum.. Sağlıcakla kalın….
Profesyonel Eğitim Koçu
Hatice Hamarat Özkan
